En francique luxembourgeois
Spróochbáam
De Birck dicht am haus
Hochgeschoss weiss góokelich
Se spróocht mem Káandel
Dä Blóumestock
De Nas am Fenschder
Egesperrt en sein Deppen
Die draußen lachen
Rejenbóoren
De Farwen drepsen
Em Móler ent Aquarell
Der Bensel hält stéll
Nadúur
Well Dauwen em baam
Gurren geckisch om ihr Bróut
Zwo Atzeln gúuren.
Owens om Berch
Mer sitt wait ent Land
Et Dáal láit wie offgeschníit
De Saar dämpt blóudich
Gérard Carau
Tirée de la revue Paraple n°1/2001 (partie p. 66)
Driesch
Synagoge en Boulay
Jüdisch Goddeshaus
lòò schdehschd de
e besselchen vadäggd
e besselchen
vaschdobbd
so
äss wie wenn de
e besselchen
ängschdlich wärschd
Jòò
sääd da Mònn
den wo ich fròòen
mir hònn he-i noch e
klään
jüdisch Gemään
fre-ia
dò wooren't a mee
on wie a main
betroffen Gesicht sidd
ergändzd a
dussma
et hòdd fre-ia schon
e Synagoge he-i gen...
vor em Kre-ich...
On ich däng-gen ma
wie datt wor
wie se sesammegetrief
on en Prozessionen
von den braunen
Schergen
en et Lääd
on en de Dott
gejeed genn senn
heeren ihr schdomm
Schra-ein
Et es lòng her – on
nie vorbai
der Schdeer an dainem
Goddeshaus
soll denen laichden
die so grausam
geschdorf senn
a soll Toleranz
aanmahnen
bai den Bässawessan
on soll vasöhnen –
dò wo emma noch
Schrang-gen schdehn
wail ma doch allegaa
Geschwischda sen
Synagoge von Boulay
ich wenschen da
äss de
en dausend Johr
emma noch
schdehschd
Hildegard
Tirée de la revue Paraple n°1/2001
Assimilation
De Zeit és do le temps est là
Wo us de Gedanken aus em
Kopp où les pensées de nos têtes
Verschmelzen. seront fondues.
De Zeit és komm Le temps est venu
Wo us de Biller aus em
Herzen où les images de nos coeurs
Verbrennen. seront incendiées.
De Zeit der
Niiderdrächtichkeet.Le temps de la lâcheté.
De Zeit for sich ze schämen.Le temps qu’il faut pour avoir honte.
De Leit sén reif: Les gens sont mûrs :
Mei Land muss ersaufen mon pays doit se noyer
Mei
Sprooch erstécken. ma
langue étouffer
De Zeit és do Le temps est
là
For us ze verlieren.pour nous perdre.
Jean-Louis Kieffer (Wierter for de
Wolken)
Gedicht
for welschisierten Lorrains.
Ich wéll
der verzehlen von den Geféihlen
Mais les mots
se perdent
Schéin rohig un
geméihtlig...
Mais tu ne comprends plus
Wenn de
Tränen bés aan de Ecken von den Auen kommen, weil alles verbleecht...
Aber nicht in meiner Sprache
Ma langue de plomb...
Mes chemins
sentaient la noisette, un mein Gedanken sén bétter
Wéi de
Schléiwen.
Mein Land entfärbt sich von Niederträchtichkeit.
Ich habe meine Sprache verlernt.
Et les mots
n'ont plus la même douceur.
Et és
ze spät for ze bréllern
Ze spät for ze brélsen
En Deckel iwwer us
Un
chuchotement en décrescendo
Ma langue
déracinée
Coupée
Ich
hann neischt meh ze saan.
Jean-Louis Kieffer (Wierter for de Wolken)
Wat weescht dau besser...?
Dein Auen hann nii gesinn
Et Zédern
von usem Land
Dein Ohren hann nii gehuert
Et
Séngen von den Wolken
Un dein
Hänn hann nii verzehlt
Et Gedicht
Von déi
Von
léi...
Un dau
wéllscht schwätzen
Un
besser wéssen
Un
alles kennen
Un noch
alles saan.
Kennscht
dau déi Sprooch
Wo de Steen
noch péschpern
De Bääm
noch séngen
De
Wolken métbréngen?
Kennscht
dau de Häämligkeet
Von den
Wiertern?
Us
Wierter.
Jean-Louis Kieffer (Wierter for de Wolken)
De
Sprooch for deich La langue pour
toi
Eich
schwätzen en Sprooch Je
parle une langue
Déi dir im Herz né meh séngt
Qui ne chante plus dans ton coeur
Un schwätzen se doch for
deich Et cependant je la parle pour toi
Eich
schreiwen en Sprooch J’écris une langue
Déi dau nii meh lésen
kannscht Que tu
ne sauras jamais lire
Un schreiwen se doch for
deich Et cependant je l’écris pour toi
Eich sammeln Wierter Je collectionne des mots
En all Heftern un Béichern Dans tous les cahiers et livres
Mét déi'n dau nii spillen
kannscht Avec lesquels tu ne sauras jamais jouer
Un sammeln se doch for deich
Et cependant je les collectionne pour toi
Watt ich machen hatt keen
Wéert Ce que je fais n’a pas de sens
Watt ich saan hatt keen
Zweck Ce que je dis n’a plus d’utilité
Un machen un saan et doch Et cependant je le fais et le dis
For deich... Pour toi
Mein Kénd. Mon enfant
Wonn Gedichte welken
Wonn Gedichte welken
sin aus Wälder Wieschte worre
un Schäädel bläächen
in de Sunn
Wonn Gedichte welken
duht die Erd sich
schneller drehe
un s gibt nimmie Dag
un Nacht
Wonn Gedichte welken
spielt de liewe Gott
im dreck
un gibt sich e zwättie
Chance
Bruno Hain
Tirée de la revue Paraple n°1/2001
Grenze
iwwer Berje
konn mer krawwle
durch Fliss
konn mer schwimme
Maure
konn mer abreisse
Sprooche
konn mer lerne
awwer die Bretter
vor de Kepp
die Bretter
Bruno Hain
Tirée de la revue Paraple n°1/2001
(La poésie suivante est écrite avec
la version vocalisée du R – Cela peut entraver la lecture pour certaines
personnes peu sensibilisées à la graphie
du A en guise de R. mia
= mir, heat = hert, geleat = gelehrt)
De Fronseln
Jo
mia sin nua de Fronseln wan dea gross France,
Mia
sin jo nua en paa noch, wu hônn die Chance,
Wu vastehn, wenn die enen schennen iwa us,
Wo oich vastehn, wenn die ônan spotten iwa
us.
Jo mia sin noch die Fronseln,
Hie un doh noch en paa einzeln,
Wu schwätzen, wie die Olten us geleat,
Un doch vastehn, wos ma so iwaroll heat.
Jo mia sin noch so'n paar am Rônten,
Wu mehnen, des mia usa Blôtt noch heppen
känten,
Wu noch gea usa Freid un usa Laid so sahn,
Wie ma gesung, gelôcht un gehiel van klin an.
En paar Kilometa van dôh isch de Grenz,
Un uff da ôna Sitt nitt viel witta vasteht
kens,
Wôs mia schnaweln un vazeelen
Un sogar uff usa Art krakeelen.
S'isch nua en gônz schmala Stromen,
Wu noch bahôll hôtt den Sômen,
Den Sômen van den Weatan,
Wu mia geleat van Kend an.
Ja mia Oman un Opan,
Mia mun es noch widdasch sahn,
Vielleicht gitt es noch en paar davan,
Wu sich späda arrinan dran.
(am Rônten = am Rande ;
heppen = halten)
Suzanne Rouget
Tirée de la revue Paraple n°1/2001
Urwasser
Dìfes Wìnterwasser wäß
Awwer Wasser ìsch Nìx
Dùnkel bis fascht Naat
Nùr e Fùnkel im
Au
Unn's Wasser erweckt
Mit Feier zesòmme
Im Bodde de Sòme
Durch Quellwasser
Wachst Läwe hoch
Stùfeweis
De Treppetrìtte nùff
Natur steht ùff
De Hexe nòh
Als Himmelfahrt
Feierzùnge sprìtze
De Brùnne brennt dùrstìg
Em Berg ab laaft e Feierrad
Unn's Wasser steit zùm Fìrmament
Tränetròppe räne mìld
Trìnk dich häl
Gesùndhätt
Es Wasser laaft
Es Fass ìsch voll
De Flùss fìhrt alles abwärts
dòrt
Wo's äfach hingehere sòll
Die Herze tròòscht die
Flìssigkätt
Se lescht von allem Läwe Leib
So schenkt Elixier Ewìgkätt
Unn ìmmer dräht es Wasserrad
...Wasseruhr...
...Urwasser...
Gérard Botz
(Poésie
aimablement fournie par l'auteur – Merci!)
WERTERBUCH
Oder fer e livre de maux: Worldbook
Sprochlos
verloost
isch unser Sproch
Stimmung
voll Lust
verlor
verlust
ohne
Stimm ohne Stomm
vor de
letzt Stunn gestonn
de
Schnawel durchnewelt
die
Zung durchzwung
die
Sproch durchbroch
die Ohre durchbohrt
lothringer
Liet
honn
dron gelitt
lothringer
Lied
kling's
lond gesund
sing's
Zung
G'sang
g'sung
chant son
sing song
Gérard BOTZ
(Poésie
aimablement fournie par l'auteur – Merci!)
De Storsch im Salat
De Storsch im Salat
Hat sin Weh geklat
Es schmerzt ne so sin Ricke
Kann sich kum noch bicke
Hat alles usproviert
Ken Arnei hat ne kuriert
Niemand hat em bes jetzt geholf
Weder de Fuchs noch de Wolf
Doch de Frosch von de
Seerosinsel
Uner em Wasservieh nit grad e
Simpel
Versteht, was ne dut bedricke
Er wess es sin ken Micke
“Min liewer Storsch,horsche, horsche,
Mach dir jetzt bloss ken Sorsche
Isch kenn e Fleck
An
Wo alle Wese
Kinne genese
Dort dut ma se vom Iwel erlese
Dort machsch du e longi Kur
On dem Ort fliesst Elixir
d’Amour
Geniess die helsome Säfte
Node kummsch de wieder zu Kräfte
De Storsch befolscht dene gute
Rot
Un sehr bal verschwind de Kummer
wu ne plot
Camille Barthel
(Fable aimablement fournie par l'auteur le 27.11.05 – Pays de Sarreguemines)
sommaire | contact |